Porady

by

Rodzaje tynków wewnętrznych

Tynki wewnętrzne są niezbędne do wykończenia ścian i sufitów w pomieszczeniach. Tynk pełni funkcję nie tylko estetyczną, ale również chroni powierzchnię przed uszkodzeniami i wpływem wilgoci. Istnieje wiele rodzajów tynków wewnętrznych, które różnią się składem, właściwościami oraz sposobem zastosowania.

Rodzaje tynków wewnętrznych

Jednym z najpopularniejszych rodzajów tynków wewnętrznych są tynki gipsowe np. firmy Kanuf. Wyróżniają się one łatwością aplikacji oraz doskonałymi właściwościami akustycznymi i termicznymi. Są one stosowane w pomieszczeniach suchych, takich jak sypialnie, pokoje dziennego użytku czy gabinety. Tynki gipsowe są również bardzo dobrze odporne na pękanie i odpryski.

Kolejnym rodzajem tynków wewnętrznych są tynki cementowo-wapienne. Składają się one z mieszaniny wapna i cementu, co daje im dużą wytrzymałość oraz odporność na wilgoć. Są one polecane do pomieszczeń o większej wilgotności, takich jak łazienki, kuchnie czy piwnice. Tynki cementowo-wapienne są również łatwe w aplikacji oraz charakteryzują się dużą trwałością.

Kolejna popularna kategoria tynków wewnętrznych to tynki mineralne . Zawierają one w swoim składzie naturalne składniki, takie jak wapno, piasek czy trawertyn. Są one bardzo wytrzymałe i odporne na uszkodzenia mechaniczne. Tynki mineralne są zazwyczaj stosowane w pomieszczeniach o większym natężeniu ruchu, takich jak korytarze, hale czy recepcje.

Tynki dekoracyjne to kolejna kategoria tynków wewnętrznych. Charakteryzują się one nie tylko funkcją ochronną, ale również estetyczną. Tynki dekoracyjne pozwalają na uzyskanie różnorodnych faktur, kolorów i wzorów. Są one idealne do wykończenia pomieszczeń, takich jak salony, restauracje czy hotele.

W ostatnich latach coraz popularniejsze stają się tynki akrylowe. Zawierają one w swoim składzie akrylowe dyspersje, które pozwala na łatwe ich rozprowadzenie na powierzchni. Tynki akrylowe charakteryzują się dużą odpornością na wilgoć i zabrudzenia, co czyni je idealnymi do stosowania w pomieszczeniach o większym natężeniu ruchu, takich jak biura czy szkoły.

Tynki gliniane to kolejny rodzaj tynku wewnętrznego, który w ostatnim czasie zyskuje coraz większą popularność wśród osób poszukujących naturalnych i ekologicznych materiałów wykończeniowych. Tynki gliniane wykonuje się z mieszanki gliny, piasku, wody oraz naturalnych dodatków, takich jak słoma czy wióry drewniane. Jednym z głównych zalet tynków glinianych jest ich wysoka zdolność do regulacji wilgotności powietrza w pomieszczeniach. Dzięki temu, że glina jest materiałem o właściwościach higroskopijnych, tzn. pochłaniających wilgoć i uwalniających ją wraz z zapotrzebowaniem powietrza, tynk ten pomaga utrzymać odpowiednią wilgotność w pomieszczeniu, co wpływa pozytywnie na komfort i zdrowie mieszkańców.

Jakie wyróżniamy kategorie tynków w standardzie wykończenia?

  • tynki surowe – pozaklasowe, niesklasyfikowane – kategorii 0.
  • tynki surowe wyrównane kielnią – kategorii I.
  • tynki surowe ciągane pacą, łatą tynkarską – kategorii Ia.
  • tynki pospolite dwuwarstwowe – kategorii II.
  • tynki pospolite trójwarstwowe – kategorii III.
  • tynki doborowe – kategorii IV jak tynki .

Przeczytaj też czy gładź gipsowa nadaje się bezpośrednio na beton!

by

Obowiązkowe pomiary instalacji elektrycznej

Instalacja elektryczna w domu jednorodzinnym to jeden z ważniejszych elementów, które muszą być starannie zaprojektowane i wykonane zgodnie z normami bezpieczeństwa. Jednak samo wykonanie instalacji to nie wszystko – należy także wykonać pomiary, które pozwolą na sprawdzenie, czy instalacja spełnia wymagania bezpieczeństwa i jest w pełni funkcjonalna. W tym artykule omówimy, jakie są obowiązkowe pomiary instalacji elektrycznej w domu jednorodzinnym. Dowiemy się co powinno znaleźć się w protokole odbioru instalacji oraz jaki jest koszt takiego pomiaru w Warszawie.

Obowiązkowe pomiary instalacji elektrycznej w domu jednorodzinnym

Przepisy określają, że każda nowa lub zmodernizowana instalacja elektryczna w budynku musi być poddana pomiarom. Pomiar ten musi zostać wykonany przez uprawnionego elektryka, który będzie miał odpowiedni sprzęt pomiarowy. Przy pomiarze ważne jest, aby były one wykonywane z zasilaniem, aby nie pominąć układów, które powinny być sprawdzone pod obciążeniem.

Do obowiązkowych pomiarów należą:

  • Pomiar oporu uziemienia,
  • Pomiar rezystancji izolacji,
  • Pomiar napięcia znamionowego,
  • Sprawdzenie działania różnicowoprądowego urządzenia ochronnego,
  • Sprawdzenie poprawności działania automatycznych wyłączników nadprądowych.

Protokół odbioru instalacji elektrycznej

Protokół odbioru instalacji elektrycznej powinien zawierać szczegółowe informacje dotyczące stanu technicznego instalacji oraz jej zgodności z obowiązującymi przepisami i normami bezpieczeństwa. W protokole powinny znaleźć się m.in. następujące informacje:

  • dane o wykonawcy instalacji,
  • dane o właścicielu nieruchomości,
  • opis wykonanych prac,
  • informacje o zastosowanych materiałach i urządzeniach,
  • wyniki pomiarów oraz ich interpretacja,
  • zalecenia dotyczące ewentualnych napraw lub modernizacji.

Koszt takiego pomiaru może się różnić w zależności od wielu czynników, takich jak stopień skomplikowania instalacji, powierzchnia nieruchomości, lokalizacja, ilość punktów odbiorczych, czy rodzaj budynku (np. mieszkalny, przemysłowy). Z tego powodu nie jest możliwe podanie jednoznacznej odpowiedzi na temat kosztów pomiaru w Warszawie. Zalecam skontaktować się z Naszą firmą klikając zakładkę KONTAKT.

Co ile przegląd instalacji elektrycznej?

Okresowość obowiązkowych pomiarów instalacji elektrycznej jest regulowana przez przepisy prawa budowlanego. Zgodnie z nimi, instalacje elektryczne powinny być poddawane pomiarom i badaniom co najmniej raz na 5 lat.

Dlatego warto pamiętać, że okres 5 lat to minimalny wymagany czas między kolejnymi pomiarami. Dla zapewnienia bezpieczeństwa użytkowania instalacji elektrycznej może być konieczne przeprowadzenie pomiarów częściej. Szczególnie ważne jest to w przypadku starszych instalacji lub w przypadku większych obciążeń, jakie na niej pracują. W takim przypadku warto skonsultować się z uprawnionym specjalistą, który doradzi, jak często powinny być wykonywane pomiary w konkretnym przypadku.

by

Jaki spadek do odpływu liniowego? Listwa spadkowa brodzikowa

O atrakcyjności odpływów liniowych nie trzeba przypominać. W przeciągu kilku lat zyskały bardzo mocno na popularności. Z racji ich prostoty, są łatwe do utrzymania w czystości oraz nie posiadają barier architektonicznych (odpływ ukryty w podłodze). Odpływy liniowe są dzisiaj najczęściej wybieranym sposobem wykończenia prysznica.

Odpływ liniowy, jaki prawidłowy spadek?

Bardzo ważne jest podczas etapu montażu kanału odpływowego zaplanowanie spadku podłogi w kierunku odpływu. Dlatego wymaga to wszystko odpowiednio dużej wysokości podłogi, tak by zmieścić stelaż odpływu, syfon oraz rury odprowadzające. Minimalny spadek powinien wynosić 1,5% czyli 1,5cm spadku na każdy 1m. Zapewni to poprawny odpływ wody do kanalizacji. Maksymalny spadek nie powinien przekraczać 3%. Zbyt duży spadek będzie wyczuwalny dla ludzkiego mózgu i kąpiel nie będzie już tak komfortowa. Warto też pamiętać o odpowiednim wyborze syfonu z wysoką przepustowością (zalecane minimum przepływu to 36l/s) oraz prawidłowym spadku rury odpływowej do pionu kanalizacyjnego 2-3%.

Szerokość odpływu zaleca się, aby była równa strefie prysznica lub 1-2cm większa, tak by zmieścić ściankę z szybą. W przypadku krótszego odpływu trzeba będzie dociąć małe paski płytek by uzupełnić szerokość odpływu. Można to zrobić w ten sposób:

Listwa spadkowa brodzikowa

W czasie montażu stelaża odpływu liniowego, trzeba też zaprojektować rodzaj wykończenia spadku. W przypadku kabiny prysznicowej narożnej ze ścianą z szyby lub samą ścianką walk-in z pomocą przychodzą z pomocą specjalne listwy spadkowe lub zastosowanie typowej listwy glazurniczej w kształcie litery „L”. Ważne by taka listwa miała nie mniejszą wysokość niż wysokość całego spadku w stosunku do poziomu podłogi łazienki. W przypadku typowej strefy prysznica 90×90 wysokość listwy to około 15mm. Listwę taką zatapiamy na etapie układania płytek.

Listwy brodzikowe stosujemy w miejscu „uskoku” z poziomem podłogi do pozostałej części łazienki. Profile te stosuje się w miejscu ścianki z szybą. Zapewni to swobodne dojście do strefy prysznicowej, bez wykonywania progów itp.

Poniżej podobne przykłady zastosowania listew do opływu liniowego/brodzikowego

Chcesz wiedzieć więcej przeczytaj koniecznie Odpływ liniowy, czyli prysznic bez brodzika

by

Beton – klasy, rodzaje, właściwości, zastosowanie

O atrakcyjności materiału budowlanego decyduje szereg czynników. Przykładowo jest to jego odporność na czynniki mechaniczne, takie jak ściskanie albo łatwość jego wyrobu. Należy też wspomnieć o cenie, która często odgrywa główną rolę przy pracach przemysłowych oraz budowlanych. Szeroko znany beton spełnia wszystkie wcześniej wymienione kryteria. Dzięki temu zyskał niezwykłą popularność wśród fachowców i amatorów.

Produkcja betonu i podstawowy podział.

Jego wyrób jest względnie łatwy. Można go otrzymać przy pomocy kilku narzędzi, takich jak: taczka lub betoniarka i kilku składników: cementu, kruszywa, wody oraz opcjonalnych dodatków w odpowiednich proporcjach. Do wyrobu mniejszych ilości materiału znacznie lepiej nada się taczka lub nawet wiadro. Do mieszania doskonale sprawdza się wiertło wiertarki. Po otrzymaniu gęstej mieszaniny warto jest ją jak najszybciej wylać. Na skale przemysłową produkcją zajmują się betoniarnie które przywożą gotową mieszankę betonową na budowę. Oczywiście rodzaje betonu różnią się od siebie składem.

Podstawowym kryterium służącym do odróżnienia gatunku betonu jest jego gęstość. Na podstawie tej wielkości wyróżniamy beton:

  • lekki  (800-2000 kg/m³)- przy jego wyrobie wykorzystuje się beton komórkowy oraz lekkie kruszywa. Doskonale sprawdza się przy pracach drobnowymiarowych, takich jak tworzenie warstw wyrównujących albo bloczków ściennych.
  • Zwykły (2000-2600 kg/m³)- do jego produkcji używa się piasku, żwiru lub kamienia bazaltowego. Nie może być wylewany w miesiącach zimowych. Jest to najbardziej uniwersalna grupa betonu, wykorzystywana do wielu prac, np. wykonywania podłoża pod płytki. 
  • Ciężki (> 2600 kg/m³)- najcięższy w swojej klasie, produkuje się go z kruszyw manganowych lub stalowych. Jako jedyny zatrzymuje promieniowanie jonizujące. Stosowany jest przy pracach wymagających dużej stabilności, wytrzymałości oraz odporności.

Klasy betonu.

Jest to parametr oceniający jakość betonu, na podstawie jego odporności na ściskanie (ustalonego przez normę PN-EN 13791). Oznacza się ją za pomocą uniwersalnego symbolu – litery oraz dwóch cyfr. 

  • Litera występująca na początku oznaczenia to C, w przypadku betonu zwykłego lub ciężkiego oraz LC oznaczającego beton lekki.
  • Pierwsza w kolejności liczba mieści się w zakresie od 8-1000. Jest to wytrzymałość na ściskanie kostki sześciennej.
  • Druga cyfra to zakres 10-115. Oznacza wytrzymałość betonu w postaci walca. 

Należy wspomnieć o wyjątku jakim są betony LC. Posiadają one nieco inne zakresy obu liczb: w przypadku pierwszej od 8 do 80, natomiast drugiej od 9 do 88. Różnice pojawiają się również przy niektórych produktach z klasy C. Popularnym przykładem jest beton B20, będący nazwą handlową. Dla obecnych oznaczeń określony byłby jako C16/20.

Klasy wytrzymałości betonu na ściskanie :

beton ciężki i zwykły

  • C8/10 (dawniej B10)
  • C12/15 (dawniej B15)
  • C16/20 (dawniej B20)
  • C20/25 (dawniej B25)
  • C25/30 (dawniej B30)
  • C30/37 (dawniej B37, B35 i B40)
  • C35/45 (dawniej B45)
  • C40/50 (dawniej B50)
  • C45/55 (dawniej B55)
  • C50/60 (dawniej B60)
  • C55/67
  • C60/75
  • C70/85
  • C80/95
  • C90/105
  • C100/115

beton lekki

  • LC8/9
  • LC12/13
  • LC16/18
  • LC20/22
  • LC25/28
  • LC30/33
  • LC35/38
  • LC40/44
  • LC45/50
  • LC50/55
  • LC55/60
  • LC60/66
  • LC70/77
  • LC80/88

Przeczytaj koniecznie jak wykonać taras nad garażem lub zleć usługę firmie remontowej Warszawa

by

Taras nad garażem krok po kroku.

glazurnik Warszawa

Prawidłowe wykonanie tarasu nad pomieszczeniem (nad stropodachem) wymaga precyzyjnego i dokładnego wykonania kilku warstw z różnych materiałów. Jednak poprawne ich wykonanie zapewni nam, że przez wiele lat nie będziemy mieli żadnych problemów z przeciekającym tarasem czy odpadającymi płytkami.

Krok 1 sposób montażu barierek

Barierki montowane mogą być od przodu/frontu elewacji lub od góry. Pierwsze rozwiązanie może okazać się droższe, ale jest lepsze. Ponieważ ułatwi to nam montaż okładziny, a co za tym idzie ustrzeże nas przed błędami które łatwo popełnić.

Jeżeli barierki montowane mamy od góry. Musimy dobrze wyizolować mocowania odpowiednimi materiałami do dylatowania. Trzeba też przykleić folię do uchwytów barierki, a w przypadku warstwy dociskowej należy pamiętać o zapewnieniu dylatacji wokół mocowań. Zwróćmy także uwagę na wypełnienie ich materiałem zapewniającym trwałą elastyczność. Mogą być to produkty Atlas lub Sika np. Sikaflex lub inne wysokiej jakości produkty dostępne na rynku.

Krok 2 właściwy spadek

Bardzo ważne jest zrobienie odpowiednich spadków – min 2% w kierunku w którym woda ma spływać. Spadek można wykonać zaprawami cienkowarstwowymi o dobrej przyczepności. Mogą to być produkty typu ZW330 Atlas.

W przypadku barierek mocowanych od góry to właśnie teraz montujemy uchwyty do barierki.

Krok 3 warstwa paroizolacyjna

Warstwę paroizolacyjną wykonać możemy z papy z aluminium, 2-składkinową masą bitumiczną lub hydroizolacją.

Zadaniem tej warstwy jest zatrzymanie pary. Trzeba uważać przy zastosowaniu hydroizolacji ponieważ większość szlamów hydroizolacyjnych nie spełnia odpowiednich parametrów technicznych. Warstwę paroizolacyjną wywijamy na ścianę z zakładem minimum 30cm. Narożniki zbroimy paskiem z włókniny.

Krok 4 termoizolacja

Całość tarasu wykładamy warstwą termoizolacji w postaci styropianu/styroduru XPS/EPS o minimalnej wytrzymałości na ściskanie przy 10% odkształceniu – 300 kPa. Grubość tej warstwy to najlepiej około 10cm.

Krok 5 warstwa poślizgowa

Układamy folię PE jako warstwę poślizgową oraz stanowiącą warstwę hydroizolacyjną dla warstwy dociskowej zabezpieczającą jednocześnie przez zbyt szybkim oddawaniem wilgoci z jastrychu.

Krok 6 warstwa dociskowa

Wykonujemy warstwę dociskową o grubość minimum 50mm, najlepiej 60-70mm ze zbrojeniem. Całość dylatowana po obwodzie oraz w miejscu styku z barierkami w przypadku barierek montowanych od góry.

Przy tarasie o powierzchni powyżej 8m2 musisz wykonać musimy również dylatacje w samej warstwie, tak aby nie było pól większych niż 8m2. Do mieszanki betonowej możemy sobie dodać specjalnego preparatu blokującego wodę.

Krok 7 hydroizolacja podpłytkowa

Pierwszym etapem warstwy wykończeniowej tarasu jest wykonanie dwuskładnikowej hydroizolacji aplikowanej bezpośrednio pod zaprawę klejową do płytek. Może to być np. Atlas Woder Duo. Pierwszą warstwę izolacji dobrze musimy wetrzeć pędzlem, a drugą nałożyć grubszą zacierając pacą stalową.

Krok 8 montaż płytek/deski

W zależności od wyboru rodzaju wykończenia jeśli będzie to deska tarasowa czy układane płytki na klej musimy zwrócić uwagę by wykonać ten krok bardzo starannie. W przypadku okładziny z płytek musimy zastosować klej wysoko elastyczny o parametrach klasy C2. Fugi wykonujemy grube na minimum 3/4 grubości płytek. Fuga musi być o właściwościach odpowiadających trudnym warunkom panującym na tarasie.

Przeczytaj koniecznie jaką dobrać szerokość fugi? Fuga wąska czy szeroka?