Hydroizolacja podpłytkowa – kiedy i gdzie zastosować?

Właściwe wykonanie hydroizolacji podpłytkowej w łazience jest jednym z kluczowych elementów. Zapewnia trwałość podłogi oraz uniknięcie problemów związanych z przeciekami wody do pomieszczeń znajdujących się pod łazienką. W dalszej części artykułu przedstawimy co to jest hydroizolacja, dlaczego jest tak ważna oraz jakie materiały i techniki można wykorzystać do jej wykonania.

Czym jest i co to hydroizolacja podpłytkowa?

Hydroizolacja podpłytkowa to specjalna warstwa materiału, która jest umieszczana pomiędzy podłożem a płytkami ceramicznymi na podłodze łazienki. Jej celem jest ochrona podłoża przed wilgocią oraz wodą z prysznica czy wanny, która może przedostawać się przez fugi między płytkami ceramicznymi lub nieszczelności w połączeniach silikonu. Hydroizolacja podpłytkowa jest niezbędna w łazience, pralni, saunie itp. Wszędzie gdzie obecność wody jest na porządku dziennym.

Dlaczego hydroizolacja jest tak ważna?

Niedostateczna lub nieprawidłowo wykonana hydroizolacja podpłytkowa może prowadzić do wielu problemów, takich jak:

  • uszkodzenie podłoża, np. drewna, które jest podatne na korozję i gnicie pod wpływem wilgoci,
  • tworzenie się plam i grzybów na podłodze,
  • korozja elementów metalowych, np. rur, które są narażone na stały kontakt z wodą,
  • przedostawanie się wody do pomieszczeń znajdujących się pod łazienką, co może prowadzić do zalania pomieszczenia i uszkodzenia materiałów wykończeniowych, a nawet instalacji elektrycznej lub jej elementów.

Jakie materiały i techniki można wykorzystać do wykonania hydroizolacji podpłytkowej?

Na rynku dostępnych jest wiele różnych materiałów i technik, które można wykorzystać do wykonania hydroizolacji podpłytkowej. Warto jednak pamiętać, że wybór odpowiedniego materiału i techniki zależy przede wszystkim od indywidualnych potrzeb oraz charakterystyki pomieszczenia.

Najczęściej stosowanymi materiałami do hydroizolacji podpłytkowej są:

  1. Membrany hydroizolacyjne – są to elastyczne folie, które umieszcza się pod płytkami. Mogą być wykonane z różnych materiałów, np. z polietylenu, polipropylenu, PCV, EPDM czy kauczuku syntetycznego. Membrany hydroizolacyjne są łatwe w montażu i zapewniają skuteczną ochronę przed wilgocią.
  2. Zaprawy uszczelniające – to specjalne zaprawy, które stosuje się pod płytkami, aby zabezpieczyć powierzchnię przed wodą i wilgocią. Mogą być wykonane na bazie cementu lub żywic epoksydowych. Przykładem może być ATLAS Woder E.
  3. Pasty i płyny uszczelniające – są to preparaty w formie pasty lub płynu, które nakłada się na powierzchnię pod płytkami. Mogą być stosowane na różnych powierzchniach, np. betonowych, gipsowych czy drewnianych. Najczęściej wykorzystywane są na bazie żywic epoksydowych, poliuretanowych czy akrylowych.
  4. Mata izolacyjna – to materiał wykonany z włókien szklanych lub poliestrowych, który układa się na powierzchni pod płytkami. Mata izolacyjna zapobiega wnikaniu wody i wilgoci w głąb podłoża.
  5. Kombinacja materiałów – często hydroizolacja podpłytkowa wykonywana jest przez połączenie różnych materiałów, np. membrany hydroizolacyjnej z zaprawą uszczelniającą lub maty izolacyjnej z pastą uszczelniającą.

W przypadku wyboru materiału i techniki hydroizolacji podpłytkowej należy uwzględnić rodzaj podłoża, wilgotność i rodzaj użytkowania pomieszczenia. W celu uzyskania najlepszych efektów, zaleca się skorzystanie z usług profesjonalnego wykonawcy lub specjalisty w dziedzinie hydroizolacji. Na wizję lokalną z wyceną prac na terenie Warszawy i jej bliskich okolic możesz umówić się klikając zakładkę KONAKT z nowoczesnyremont.pl

Rodzaje tynków wewnętrznych

Tynki wewnętrzne są niezbędne do wykończenia ścian i sufitów w pomieszczeniach. Tynk pełni funkcję nie tylko estetyczną, ale również chroni powierzchnię przed uszkodzeniami i wpływem wilgoci. Istnieje wiele rodzajów tynków wewnętrznych, które różnią się składem, właściwościami oraz sposobem zastosowania.

Rodzaje tynków wewnętrznych

Jednym z najpopularniejszych rodzajów tynków wewnętrznych są tynki gipsowe np. firmy Kanuf. Wyróżniają się one łatwością aplikacji oraz doskonałymi właściwościami akustycznymi i termicznymi. Są one stosowane w pomieszczeniach suchych, takich jak sypialnie, pokoje dziennego użytku czy gabinety. Tynki gipsowe są również bardzo dobrze odporne na pękanie i odpryski.

Kolejnym rodzajem tynków wewnętrznych są tynki cementowo-wapienne. Składają się one z mieszaniny wapna i cementu, co daje im dużą wytrzymałość oraz odporność na wilgoć. Są one polecane do pomieszczeń o większej wilgotności, takich jak łazienki, kuchnie czy piwnice. Tynki cementowo-wapienne są również łatwe w aplikacji oraz charakteryzują się dużą trwałością.

Kolejna popularna kategoria tynków wewnętrznych to tynki mineralne . Zawierają one w swoim składzie naturalne składniki, takie jak wapno, piasek czy trawertyn. Są one bardzo wytrzymałe i odporne na uszkodzenia mechaniczne. Tynki mineralne są zazwyczaj stosowane w pomieszczeniach o większym natężeniu ruchu, takich jak korytarze, hale czy recepcje.

Tynki dekoracyjne to kolejna kategoria tynków wewnętrznych. Charakteryzują się one nie tylko funkcją ochronną, ale również estetyczną. Tynki dekoracyjne pozwalają na uzyskanie różnorodnych faktur, kolorów i wzorów. Są one idealne do wykończenia pomieszczeń, takich jak salony, restauracje czy hotele.

W ostatnich latach coraz popularniejsze stają się tynki akrylowe. Zawierają one w swoim składzie akrylowe dyspersje, które pozwala na łatwe ich rozprowadzenie na powierzchni. Tynki akrylowe charakteryzują się dużą odpornością na wilgoć i zabrudzenia, co czyni je idealnymi do stosowania w pomieszczeniach o większym natężeniu ruchu, takich jak biura czy szkoły.

Tynki gliniane to kolejny rodzaj tynku wewnętrznego, który w ostatnim czasie zyskuje coraz większą popularność wśród osób poszukujących naturalnych i ekologicznych materiałów wykończeniowych. Tynki gliniane wykonuje się z mieszanki gliny, piasku, wody oraz naturalnych dodatków, takich jak słoma czy wióry drewniane. Jednym z głównych zalet tynków glinianych jest ich wysoka zdolność do regulacji wilgotności powietrza w pomieszczeniach. Dzięki temu, że glina jest materiałem o właściwościach higroskopijnych, tzn. pochłaniających wilgoć i uwalniających ją wraz z zapotrzebowaniem powietrza, tynk ten pomaga utrzymać odpowiednią wilgotność w pomieszczeniu, co wpływa pozytywnie na komfort i zdrowie mieszkańców.

Jakie wyróżniamy kategorie tynków w standardzie wykończenia?

  • tynki surowe – pozaklasowe, niesklasyfikowane – kategorii 0.
  • tynki surowe wyrównane kielnią – kategorii I.
  • tynki surowe ciągane pacą, łatą tynkarską – kategorii Ia.
  • tynki pospolite dwuwarstwowe – kategorii II.
  • tynki pospolite trójwarstwowe – kategorii III.
  • tynki doborowe – kategorii IV jak tynki .

Przeczytaj też czy gładź gipsowa nadaje się bezpośrednio na beton!

Obowiązkowe pomiary instalacji elektrycznej

Instalacja elektryczna w domu jednorodzinnym to jeden z ważniejszych elementów, które muszą być starannie zaprojektowane i wykonane zgodnie z normami bezpieczeństwa. Jednak samo wykonanie instalacji to nie wszystko – należy także wykonać pomiary, które pozwolą na sprawdzenie, czy instalacja spełnia wymagania bezpieczeństwa i jest w pełni funkcjonalna. W tym artykule omówimy, jakie są obowiązkowe pomiary instalacji elektrycznej w domu jednorodzinnym. Dowiemy się co powinno znaleźć się w protokole odbioru instalacji oraz jaki jest koszt takiego pomiaru w Warszawie.

Obowiązkowe pomiary instalacji elektrycznej w domu jednorodzinnym

Przepisy określają, że każda nowa lub zmodernizowana instalacja elektryczna w budynku musi być poddana pomiarom. Pomiar ten musi zostać wykonany przez uprawnionego elektryka, który będzie miał odpowiedni sprzęt pomiarowy. Przy pomiarze ważne jest, aby były one wykonywane z zasilaniem, aby nie pominąć układów, które powinny być sprawdzone pod obciążeniem.

Do obowiązkowych pomiarów należą:

  • Pomiar oporu uziemienia,
  • Pomiar rezystancji izolacji,
  • Pomiar napięcia znamionowego,
  • Sprawdzenie działania różnicowoprądowego urządzenia ochronnego,
  • Sprawdzenie poprawności działania automatycznych wyłączników nadprądowych.

Protokół odbioru instalacji elektrycznej

Protokół odbioru instalacji elektrycznej powinien zawierać szczegółowe informacje dotyczące stanu technicznego instalacji oraz jej zgodności z obowiązującymi przepisami i normami bezpieczeństwa. W protokole powinny znaleźć się m.in. następujące informacje:

  • dane o wykonawcy instalacji,
  • dane o właścicielu nieruchomości,
  • opis wykonanych prac,
  • informacje o zastosowanych materiałach i urządzeniach,
  • wyniki pomiarów oraz ich interpretacja,
  • zalecenia dotyczące ewentualnych napraw lub modernizacji.

Koszt takiego pomiaru może się różnić w zależności od wielu czynników, takich jak stopień skomplikowania instalacji, powierzchnia nieruchomości, lokalizacja, ilość punktów odbiorczych, czy rodzaj budynku (np. mieszkalny, przemysłowy). Z tego powodu nie jest możliwe podanie jednoznacznej odpowiedzi na temat kosztów pomiaru w Warszawie. Zalecam skontaktować się z Naszą firmą klikając zakładkę KONTAKT.

Co ile przegląd instalacji elektrycznej?

Okresowość obowiązkowych pomiarów instalacji elektrycznej jest regulowana przez przepisy prawa budowlanego. Zgodnie z nimi, instalacje elektryczne powinny być poddawane pomiarom i badaniom co najmniej raz na 5 lat.

Dlatego warto pamiętać, że okres 5 lat to minimalny wymagany czas między kolejnymi pomiarami. Dla zapewnienia bezpieczeństwa użytkowania instalacji elektrycznej może być konieczne przeprowadzenie pomiarów częściej. Szczególnie ważne jest to w przypadku starszych instalacji lub w przypadku większych obciążeń, jakie na niej pracują. W takim przypadku warto skonsultować się z uprawnionym specjalistą, który doradzi, jak często powinny być wykonywane pomiary w konkretnym przypadku.

Rodzaje cegieł i ich zastosowanie

Cegły są jednym z najstarszych materiałów budowlanych, których używano już od czasów starożytnych cywilizacji. Obecnie są nadal popularne w budownictwie, szczególnie w remontach i renowacjach, w tym także w Warszawie. Istnieje wiele rodzajów cegieł, z których każdy ma swoje unikalne właściwości i zastosowania. W tym artykule przedstawimy kilka rodzajów cegieł i ich zastosowań w remontach w Warszawie.

Cegły pełne

Cegły pełne to najpopularniejszy rodzaj cegieł, których używa się w budownictwie od wieków. Wykonane z gliny, a ich cechą charakterystyczną jest to, że są one jednorodne i pozbawione otworów. Cegły pełne są stosowane w Warszawie głównie w konstrukcjach nośnych i ścianach. W remontach budynków z tego materiału, wymiana uszkodzonych cegieł jest stosunkowo łatwa.

Cegły dziurawki

Cegły dziurawki odlane są z takiego samego materiału co cegły pełne, ale mają one wiele otworów. Z tego powodu, są one lżejsze niż cegły pełne i trudniejsze do układania. Cegły dziurawki murowane są w Warszawie w budynkach, które wymagają izolacji termicznej lub akustycznej. Z uwagi na otwory, cegły dziurawki zapewniają lepszą izolację niż cegły pełne.

Cegły klinkierowe

Cegły klinkierowe są bardziej wytrzymałe i odporne na ścieranie niż cegły pełne i dziurawki. Są one wypalane w bardzo wysokiej temperaturze, sprawia to, że są one bardziej trwałe i mniej nasiąkliwe. Pustaki klinkierowe są stosowane w Warszawie w budynkach, które są narażone na zniszczenie przez warunki atmosferyczne lub w budynkach, które wymagają wysokiej odporności na ścieranie. Cegły klinkierowe są droższe niż cegły pełne i dziurawki, ale ich wytrzymałość na dłuższą metę sprawia, że opłaca się inwestować w ten materiał.

Cegły szamotowe

Szamotowe cegły wykonane są z szamotu, czyli materiału, który jest odporny na wysoką temperaturę. Używane są w Warszawie głównie w piecach i kominach. Cegły z materiału szamotowego są bardzo trwałe i odporne na wysokie temperatury, dlatego są one idealnym materiałem do budowy pieców i kominów.

Chcesz wiedzieć więcej na temat odpływów przeczytaj koniecznie Odpływ liniowy, czyli prysznic bez brodzika

Beton – klasy, rodzaje, właściwości, zastosowanie

O atrakcyjności materiału budowlanego decyduje szereg czynników. Przykładowo jest to jego odporność na czynniki mechaniczne, takie jak ściskanie albo łatwość jego wyrobu. Należy też wspomnieć o cenie, która często odgrywa główną rolę przy pracach przemysłowych oraz budowlanych. Szeroko znany beton spełnia wszystkie wcześniej wymienione kryteria. Dzięki temu zyskał niezwykłą popularność wśród fachowców i amatorów.

Produkcja betonu i podstawowy podział.

Jego wyrób jest względnie łatwy. Można go otrzymać przy pomocy kilku narzędzi, takich jak: taczka lub betoniarka i kilku składników: cementu, kruszywa, wody oraz opcjonalnych dodatków w odpowiednich proporcjach. Do wyrobu mniejszych ilości materiału znacznie lepiej nada się taczka lub nawet wiadro. Do mieszania doskonale sprawdza się wiertło wiertarki. Po otrzymaniu gęstej mieszaniny warto jest ją jak najszybciej wylać. Na skale przemysłową produkcją zajmują się betoniarnie które przywożą gotową mieszankę betonową na budowę. Oczywiście rodzaje betonu różnią się od siebie składem.

Podstawowym kryterium służącym do odróżnienia gatunku betonu jest jego gęstość. Na podstawie tej wielkości wyróżniamy beton:

  • lekki  (800-2000 kg/m³)- przy jego wyrobie wykorzystuje się beton komórkowy oraz lekkie kruszywa. Doskonale sprawdza się przy pracach drobnowymiarowych, takich jak tworzenie warstw wyrównujących albo bloczków ściennych.
  • Zwykły (2000-2600 kg/m³)- do jego produkcji używa się piasku, żwiru lub kamienia bazaltowego. Nie może być wylewany w miesiącach zimowych. Jest to najbardziej uniwersalna grupa betonu, wykorzystywana do wielu prac, np. wykonywania podłoża pod płytki. 
  • Ciężki (> 2600 kg/m³)- najcięższy w swojej klasie, produkuje się go z kruszyw manganowych lub stalowych. Jako jedyny zatrzymuje promieniowanie jonizujące. Stosowany jest przy pracach wymagających dużej stabilności, wytrzymałości oraz odporności.

Klasy betonu.

Jest to parametr oceniający jakość betonu, na podstawie jego odporności na ściskanie (ustalonego przez normę PN-EN 13791). Oznacza się ją za pomocą uniwersalnego symbolu – litery oraz dwóch cyfr. 

  • Litera występująca na początku oznaczenia to C, w przypadku betonu zwykłego lub ciężkiego oraz LC oznaczającego beton lekki.
  • Pierwsza w kolejności liczba mieści się w zakresie od 8-1000. Jest to wytrzymałość na ściskanie kostki sześciennej.
  • Druga cyfra to zakres 10-115. Oznacza wytrzymałość betonu w postaci walca. 

Należy wspomnieć o wyjątku jakim są betony LC. Posiadają one nieco inne zakresy obu liczb: w przypadku pierwszej od 8 do 80, natomiast drugiej od 9 do 88. Różnice pojawiają się również przy niektórych produktach z klasy C. Popularnym przykładem jest beton B20, będący nazwą handlową. Dla obecnych oznaczeń określony byłby jako C16/20.

Klasy wytrzymałości betonu na ściskanie :

beton ciężki i zwykły

  • C8/10 (dawniej B10)
  • C12/15 (dawniej B15)
  • C16/20 (dawniej B20)
  • C20/25 (dawniej B25)
  • C25/30 (dawniej B30)
  • C30/37 (dawniej B37, B35 i B40)
  • C35/45 (dawniej B45)
  • C40/50 (dawniej B50)
  • C45/55 (dawniej B55)
  • C50/60 (dawniej B60)
  • C55/67
  • C60/75
  • C70/85
  • C80/95
  • C90/105
  • C100/115

beton lekki

  • LC8/9
  • LC12/13
  • LC16/18
  • LC20/22
  • LC25/28
  • LC30/33
  • LC35/38
  • LC40/44
  • LC45/50
  • LC50/55
  • LC55/60
  • LC60/66
  • LC70/77
  • LC80/88

Przeczytaj koniecznie jak wykonać taras nad garażem lub zleć usługę firmie remontowej Warszawa